Simon Carmiggelt - Ik lieg de waarheid
Apr. 28th, 2009 08:13 pm
jaar stukjes te schrijven. Eerst sporadisch, toen wat vaker, tegenwoordig
regelmatig. Ik probeer te observeren, ik probeer voorbeelden uit het ware leven
in een verhaaltje te vatten, ik hoor een verhaal op een verjaardag en maak er
een stukje van, ik zie een berichtje op televisie en bedenk er de achtergrond
bij. En dat is allemaal al eens eerder gedaan. En beter.
gelezen. Vreemd. Mijn ouders hadden er volgens mij wel een aantal in de kast
staan, maar meer dan een aantal losse verhaaltjes ben ik nooit gekomen, als
mijn herinnering tenminste klopt. Dus kocht ik vorig jaar deze verzamelbundel
omdat ik genoeg van en over Carmiggelt had gelezen om te weten dat hij de
meester van de korte stukjes is. Dat hij jarenlang elke dag een stukje schreef.
Over de man in het café. Over de moeder in het park. Over de zwerver in de
straat. Over wat hij zag. Over zijn leven, zonder zichzelf bloot te hoeven
geven (kwam het niet pas jaren na zijn dood uit dat hij jarenlang een
buitenechtelijke relatie had gehad?).
gelezen. Zevenentachtig kronkels. Verhaaltjes die stonden in kranten en
bundels, maar die tijdloos bleken. Het eerste verhaal uit ‘Honderd dwaasheden’
uit 1946, het laatste uit ‘Welverdiende onrust’ uit 1982. 36 jaar
Amsterdammers, dronken wijsheden, bijdehante kinderen, stilzwijgende kroegbazen
en gevatte stamgasten. Een stuk cultuurgeschiedenis als je het mij vraagt. Gooi
een aantal Kronkels in een inburgeringcursus en een nieuwe Nederlander krijgt
een beter beeld van dit land dan de meuk die ze er nu in gooien.
binnen, die naast mij plaatsnam. Het jongetje had zijn mond leeg en keek
enigszins kritisch naar de man. Toen zei hij, een beetje meewarig, tegen me:
‘Nou moet je tot Den Haag naast die meneer zitten.’” (Blz. 212)
Nummer: 09-014
Titel: Ik lieg de waarheid
Auteur: Simon Carmiggelt
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 319 (3101)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-417-4056-4