gerbie | Entries tagged with bookreviews 2008

Ramon Stoppelenburg - Letmestayforaday (08-038)

Soms is er een boek dat je al een tijdje wil lezen, maar op de een of andere manier komt het er niet van. Dit is zo’n boek. In de handen gehad in de winkel, toch weer laten liggen, over gelezen op internet, weer voorgenomen het te bestellen en uiteindelijk komt het via een boekenring in mijn handen.

De naam Ramon Stoppelenburg kwam ik voor het eerst tegen in de statistieken van mijn web-log. Blijkbaar staat mijn blog in zijn lijstje. Of hij het zelf is, of iemand die via zijn site op de mijne kwam, is mij niet bekend, maar het is wel een leuke manier om sites te ontdekken. Ik las dus over zijn verhaal en was onder de indruk. Er zijn namelijk genoeg mensen met goede ideeën, maar de meeste hebben het niet eens door. Doe maar eens wat met een idee. Dat is precies wat Ramon deed. Hij had het idee voor de website, maar ging toen ook meteen door. Site bouwen, publiciteit zoeken en ook daadwerkelijk op reis gaan.

Zijn site van de reis was er dus al ruim voor het boek.

Wel is het grappig dat er dan een boek komt, uiteindelijk kon dit idee alleen werken dankzij de kracht van het web, zijn verhalen en foto’s staan daardoor natuurlijk ook op de site. Maar een boek blijkt uiteindelijk toch onvermijdelijk. Of hij het idee nog even wil melken of dat hij zelf het idee heeft dat het boek iets toevoegt, durf ik niet te zeggen. Ik vind een boek altijd tachtig keer beter te verteren dan een website, dus ik was blij dat ik het boek kon lezen en niet al die losse verhaaltjes op zijn site hoefde aan te klikken.

Natuurlijk ben ik ook wel jaloers. De eerste maanden van zijn reis vielen samen met de laatste maanden van mijn lange reis. Ook ik reisde anderhalf jaar door allerlei landen. Ook ik heb aan de kant van de weg gestaan met mijn duim omhoog in Honduras, Nieuw Zeeland en Australië. Maar aan het eind van de reis was ik een spiksplinternieuwe auto armer (niet eens een kleintje) en had Ramon niet alleen geen cent uitgegeven, maar er zo veel contacten en contracten aan over gehouden, dat die reis hem uiteindelijk nog geld oplevert.

Aan de andere kant zie ik ook de nadelen wel. Zoals hij zelf ook aangeeft, je wordt geleefd. Je reisschema wordt bepaald door overnachtingsplekken en sponsors van diverse vervoersmiddelen. Eigenlijk heeft Ramon gewoon een aantal vakanties gehouden, iets anders dan met een rugzak de wereld rondtrekken. Maar goed, dat is het gevolg van zijn keuze, zeker geen verwijt.

Zijn boek is een leuke samenvatting van zijn reizen, van zijn avonturen, van de manieren waarop hij weer naar de volgende plek reisde. Hij heeft geweldig veel meegemaakt, veel gezien en een aantal prachtige landen doorkruist. Mijn complimenten!

Quote: “O nee toch, bij die gekke goudzoeker? Heeft hij je verteld over zijn ontmoetingen met de paus? Of over zijn ruimtemissies die op het laatste moment niet doorgingen en over hoe hij de Koude Oorlog beëindigde door op tijd de juiste telefoonlijnen met elkaar te verbinden in een diepzeeboot in de Atlantische Oceaan? Hij schijnt trouwens ook te weten waar Marilyn Monroe en Elvis Presley zich ophouden.” (Blz. 79)

Nummer: 08-038
Titel: Letmestayforaday
Auteur: Ramon Stoppelenburg
Taal: Nederlands
Jaar: 2004
# Pagina’s: 320 (7193)
Categorie: Reisverhalen
ISBN: 90-413-5052-7

Sjón – Blauwvos (08-037)

Zelf was ik er niet snel opgekomen, wie leest er nou een boek uit IJsland? Maar daarom is een boekenring ook zo leuk, dan lees je boeken die je normaal niet zou kiezen. Tenminste, ik. Maar ik ben blij dat ik dit boek wel gelezen heb. Sjón wordt aangeprezen als tekstschrijver van Björk. Maar vooral blijkt hij schrijver te zijn.

Eerlijkheidshalve heb ik me wel even afgevraagd waar ik aan begonnen was. Het eerste hoofdstuk lijkt meer op een verzameling gedachtespinsels dan een samenhangende eenheid, een verhaal. Maar toch blijf je lezen. Het is namelijk wel een verhaal. Soms even terugbladerend om de juiste dingen op het juiste moment te plaatsen, hoofdstuk 2 blijkt zich af te spelen voor 1, maar dan word ik toch nieuwsgierig. Inhoudelijk natuurlijk niet, maar qua vorm deed het me even denken aan Het Gouden Ei van Tim Krabbé. Je leest een aantal dingen waarvan je weet dat ze iets met elkaar te maken moeten hebben, maar je kunt je niet voorstellen hoe.

Sjón schrijft uiteindelijk een verhaal dat mooi in elkaar steekt. Een verhaal waarin eigenlijk niet zo heel veel gebeurt, maar waarbij je wel veel meer kunt wegdromen. In recensies las ik het woord melancholiek een aantal keer. Klopt wel. De hoofdfiguren Fridrik en Abba krijgen net genoeg mystiek mee om je ‘eigen’ verhaal te lezen. Leuk boek.

Quote: “Getuigen waren niet nodig; voordat het kind zijn eerste kreet kon slaken, sloot de vroedvrouw neus en mond en stuurde zodoende zijn adem terug naar de grote ketel vol zieltjes waar de hele mensheid uit wordt opgelepeld.” (Blz. 71)

Nummer: 08-037
Titel: Blauwvos (Orig. : Skugga-Baldur)
Auteur: Sjón (=Sigurjón Birgir Sigursson)
Taal: Nederlands (Orig.: IJslands)
Jaar: 2003
# Pagina’s: 127 (6873)
Categorie: Literatuur
ISBN: 90-445-0686-2

Carl Hiaasen – Skinny dip (08-036)

From the back cover: “Joey Perrone is a woman with a mission. She’s just been pushed overboard from a cruise liner by Chaz, her scumbag husband, and survived to tell the tale. But rather than reporting him to the police, she decides to stay dead and – with a little help from her friends and a few of Chaz’s enemies – instead of getting mad, she’s going to get even.”

Hiaasen is a good author. He always comes up with a great new plot to write more or less the same novel. ‘Striptease’ even became a huge movie with Demi Moore. He certainly knows how to write a bestseller. As long as you don’t read two of his books soon after another, there is no problem.

With this book I was lured in again soon enough, meeting the big money criminals, polluting the everglades, the weirdo’s who somehow manage to survive in modern day society (Tool, collecting highway-fatality markers), the simple minded Florida man, who thinks sex is more important than anything, the hero with a past and even a cameo for a man Hiaasen fans remember from previous novels with one eye and a shower cap.

Hiaasen is fun to read. So is this book. And dedicating this book to the late Warren Zevon certainly is a nice gesture. Though having quoted several lyrics in previous novels, it seems an obvious choice.

Quote: “He could only guess what had shot through his wife’s mind when she felt him grab her ankles. He’s gotta be kidding, is what she’d probably thought. The act itself was a rudimentary exercise in leverage, really, flipping her backward over the rail. It had happened so fast, she hadn’t made a peep.” (Page 20)

Number: 08-036
Title: Skinny dip
Author: Carl Hiaasen
Language: English (U.S.)
Year: 2004
# Pages: 476 (6746)
Category: Fiction
ISBN: 0-552-77253-4

Mao – Het rode boekje (08-035)

I am interested in politics; I still think communism is a better system than capitalism. I hate it when people tell: “they tried that, it didn’t work”. On the other hand, I have to admit not having read a lot theoretical background. Hence, in the year of the Beijing Olympics, what better book to try than Mao’s red book.

Obviously I knew reading this book wouldn’t work, hence I put in the bathroom, read a few of the master’s quotes at the time, let it drop in, think about it, apply it to modern day society.

Those who have tried probably have come to a similar conclusion. The book is not really reading material. Apparently millions of Chinese swear by it, yet I have to conclude that this might be because of them being brainwashed as a child. Extracts from his speeches do not inspire me into developing a new society.

Even worse, for someone promoting a classless society (which communism should be), he is quite often referring to ‘farmers’, ‘citizens’ and ‘party members’, even dividing the first group into separate categories again.

I’m sorry chairman Mao, I have tried, I find your little red book incredibly boring and not inspiring at all. Possibly the fact that I do not have enough cultural background works in your defence. Me reading the Dutch translation, which has been translated via an English translation probably didn’t help either. But however much I will keep defending communism, I can’t recommend this book to anyone.

Quote: “Research is like a ‘ten months pregnancy’, the solution to the problem like a ‘birth in one morning’. Research, is solving a problem.” (Page 272)

(Wikipedia on Mao)

Number: 08-035
Title: Het rode boekje (Little red book)
Author: Mao/ Mau Tse-toeng
Language: Dutch (Orig.: Chinese)
Year: 2005 (Orig.: 1964/1966)
# Pages: 366 (6370)
Category: Politics
ISBN: 90-225-4290-4

Hard Gras 59 – Tragedie in Alkmaar (08-034)

Weer een nummer dat een thema lijkt te hebben, maar waar de titel en de omslag slechts slaan op een van de verhalen, niet op alle. Nu is de reconstructie van de laatste competitieronde van 2007 door Peter de Waard wel een erg goed verhaal, dus terecht dat het op de omslag komt, maar het is niet het enige verhaal dat de moeite waard is, maar daar kom je dus pas achter als je het hele boek leest.

Gijs Groenteman is een van de journalisten die er achter komt dat een verhaal schrijven over Glenn Helder aantrekkelijk lijkt, maar dat dat in de praktijk toch weer anders loopt. Daniel Titinger heeft het over Surinaams voetbal op een vliegveld in Trinidad. Simon Kuper bezoekt Milanello, Edwin Winkels vertelt over de beroemdste inwoner van Barcelona.

Maar vooral het verhaal van Peter de Waard maakt deze Hard Gras weer de moeite waard.

Quote: “De klappers die waren besteld om het kampioenschap te vieren, werden in de week daarop bij het oud papier gezet. De 17 duizend kampioenshirts worden in opdracht van stadionmanager Wijnand Vermeulen door het hoofd groenvoorziening Henk Ubbels naar de vuilverbranding gebracht.” (blz. 54)

Nummer: 08-034
Titel: Hard Gras 59 – Tragedie in Alkmaar
Auteur: Diversen (Simon Kuper, Peter de Waard, Edwin Winkels, Guus van Holland, Paul van den Bosch, Gijs Groenteman e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 128 (6004)
Categorie: Sport (voetbal)
ISBN: 978-90-468-0385-1

Bob Fosko – Sodemieter op! (08-033)

Een van de meest bijzondere bands van de jaren negentig, was ongetwijfeld het gezelschap rondom zanger Bob Fosko, De Raggende Manne. Ooit zag ik ze live in Enschede optreden. Kort maar krachtig. Zoals hun liedjes, zoals al hun optredens, zoals hun teksten. Wat ik pas later begreep, was dat Fosko op doktersadvies niet meer dan twee keer per maand mocht optreden, zelfs dan niet langer dan een uur. Dus terwijl de meeste concerten al snel anderhalf, twee uur duren, dan nog een toegift of twee, in totaal zo’n twee en een half uur, was het bij de Raggende Manne na een uur echt over. Hun toegift duurde een seconde of zes. Hun hitsingle “Nee ’s niks” duurde nu eenmaal niet langer.

Ik vond de band altijd al fascinerend. Chaotisch, absurde teksten, bij elkaar geraapt, de naam van de band gaf eigenlijk al veel weg. In hun nadagen deden ze een tour voor een bekend sigarettenmerk dat graag Nederlandse artiesten hun helden liet naspelen. Voor De Raggende Manne betekende dit het vertalen van de rockopera Tommy. In het Nederlands werd hij al snel, zijn gedrag indachtig, Stommie. Prachtige vertalingen, maar vooral ook muzikaal erg goed. Ik vind het nog steeds jammer dat ik die tour gemist heb, dat ik slechts een half uurtje op televisie zag. Het cassettebandje met die opnamen draai ik nog geregeld en stiekem hoop ik nog altijd dat er opnamen van zijn en deze op CD of DVD uitkomen.

Mijn verbazing was groot dit voorjaar toen ik las over de vertaling die Jan Rot van de opera gemaakt heeft. (lees verder) Di-rect gaat deze vertaling ten tonele brengen. En niemand die vertelt dat het al eerder gedaan is. Dat de ‘Trekkastmafkees’ al een onovertroffen vertaling is.

(Mijn favoriete trekkast
haalt die gozer helemaal leeg
ik kan me niet meer heugen
dat ik zo op mijn flikker kreeg
met zijn gekke flippervingers
alle punten uit de kast
die dove stomme blinde
heeft iedereen verrast!)

Als reactie besloot ik de biografie van De Raggende Manne die nog in mijn kast stond maar eens te lezen. Een kijkje achter de schermen door Bob Fosko. Eigenlijk klopt het beeld wat de meeste mensen hadden niet echt. Het was allemaal nog een graadje erger. Nieuwe nummers voor het eerst spelen tijdens een optreden, zonder ooit geoefend te hebben. Bandleden die vervangen werden tijdens een tournee. Drankexcessen. Het clichébeeld van de rock ’n roll wordt bevestigd.

Dit allemaal staat in het erg leesbare boek, waarin ook foto’s, recensies, posters en hoezen te zien zijn. Gelukkig ook meerdere teksten, want die waren niet altijd even goed verstaanbaar als Fosko over de herrie van zijn band heen moest zien te komen. Ook blijkt overigens dat Fosko de band altijd als zijn speeltje heeft gezien. Democratie is leuk, maar in dit geval niet van toepassing. Hij bepaalde wat er gebeurde en als hij vond dat iemand vervangen moest worden, dan gebeurde dat ook. Maar ja, als bedenker, gezicht, tekstschrijver en zanger van de band, is dat ook wel weer te begrijpen.

Quote: “Een tijdje later hoor ik van een oom die samen met zijn broer en diens kinderen het spectaculaire concert had gezien, dat deze verbouwereerd en teleurgesteld had gestameld: ‘…staat er eindelijk ’s een keer iemand van de familie op een podium…doet-ie dit…!’ Hoofdschuddend was hij doorgelopen.” (blz. 38)

Nummer: 08-033
Titel: Sodemieter op! De roemruchte jaren van de Raggende Manne
Auteur: Bob Fosko
Taal: Nederlands
Jaar: 2001
# Pagina’s: 176 (5876)
Categorie: Muziek
ISBN: 90-204-1748-7

Frank Verbeek – P.s. U wordt vanaf de platenwinkel in de gaten gehouden (08-032)

Tussendoorboekje. Stond ook al heel wat jaren, misschien wel 15, in de kast voor het er uit kwam. Het idee is goed. Een bibliothecaris komt regelmatig briefjes tegen in boeken die ingeleverd worden. En aan die briefjes zit soms een verhaal. Soms duidelijk, soms zelf in te vullen. Ook op straat verzamelt hij briefjes. En na een tijdje heb je dan een geweldige collectie ‘gevonden’ briefjes. Stop ze bij elkaar en je hebt een boek.

En inderdaad zitten er leuke vondsten bij. Maar helaas blijkt dat niet genoeg voor een geheel boek. Want vele saaie, waardeloze krabbels zijn ook door de ballotage gekomen. Was meneer Verbeek zo trots op zijn idee, dat hij het boekje zo snel mogelijk heeft uitgebracht, durfde hij niet langer te wachten op meer interessant materiaal of mocht het boekje niet te dun worden? Jammer dus. Maar goed, beter een goed idee met matige uitvoering, dan een slecht idee…

Quote: “In de consentratiekamp was de computer al aanwezig, bij de vernietiging van de mens. (…)Wat de mensen kregen van deze computer is duizend keer erger als een duivel het doet, in de hersenen en lichaam een grote vernietiging.” (blz. 69)

Tegenwoordig heeft Frank een website over hetzelfde onderwerp.

Nummer: 08-032
Titel: P.S. U wordt vanaf de platenwinkel in de gaten gehouden
Auteur: Frank Verbeek
Taal: Nederlands
Jaar: 1989
# Pagina’s: 144 (5700)
Categorie: Non fictie
ISBN: 90-229-7855-9

Roald Dahl – Ontzettende verhalen (08-031)

For years the collected stories by Roald Dahl have been waiting for me on my shelf. Yet, I always manage to squeeze a little book by Dahl in between and then end up postponing the huge one.

This book consists of nine short stories by the master of short stories. Inevitable I had read a couple before, but his writing is so great, it doesn’t matter anyway.

I’m not even going to name a favourite, every single story deserves plenty of praise, this is just another great collection.

Quote: “Er was maar een manier om naar muziek te luisteren, zei hij haar, maar een manier om ervoor te zorgen dat je naar letterlijk iedere noot en akkoord luistert. Je moest twee dingen tegelijk doen. Je moest je verbeelden dat je het gecomponeerd had en tegelijkertijd moest je je voorstellen dat het publiek het voor de eerste keer hoorde.” (blz. 29)

Rough translation (mine, hence not the original text): “There is only one way to listen to music, he told her, only one way to make sure that you heard every single note and chord. You have to do two things at the time. You have to imagine that you composed it yourself and in the same time imagine that the audience hears it for the very first time.”

Number: 08-031
Title: Ontzettende verhalen (Orig.: More tales of the unexpected)
Author: Roald Dahl
Language: Dutch (Orig.: English)
Year: 1980
# Pages: 177 (5556)
Category: Fiction
ISBN: 978-90-4760-052-7

Theo Thijssen – De gelukkige klas (08-030)

Een boek van Jacques Vriens bracht mij naar dit boek. Ik wist natuurlijk wel dat de bibliotheken van Nederland dit boek gratis hadden uitgedeeld, maar ik ben al jaren geen lid meer van de bibliotheek. Ik koop zelf te boeken. Gelukkig is er dan bij BookCrossing altijd iemand die meedenkt. En een paar dagen later lag Theo Thijssen in de bus.

Thijssen is natuurlijk vooral bekend van “Kees de Jongen” en diens beroemde zwembadpas. Maar hij was ook zijn hele schrijversloopbaan gewoon werkzaam als onderwijzer. En in die hoedanigheid schreef hij onregelmatig in een dagboek, vertellend over zijn klas. En dat vertellen doet hij op een prachtige manier. De liefde voor het vak straalt tussen de regels door van de bladzijden af. Tegelijkertijd is dit boek ook een schitterend tijdsdocument. De manier waarop de meester met zijn klas omging, is tegenwoordig onmogelijk. Daar bedoel ik geen waardeoordeel mee te geven, het is niet beter of slechter, het is zelfs niet ouderwets, daar zit vaak voor velen een negatieve lading aan, maar het was gewoon een andere tijd.

Wat wel vergelijkbaar is, is de neiging van onderwijzers om via een extra papiertje een betere positie te verkrijgen. Dat is nu juist iets wat de onderwijzer in dit boek (en ik neem aan dat er erg veel autobiografische elementen zijn verwerkt in het verhaal) niet past. Hij is typisch iemand die past bij de lagere school, bij de leeftijdscategorie waar hij nu zit, niet bij een middelbare school waar hij dan Frans zou moeten geven. Ook de bureaucratie, de angst voor de inspectie (waar komt die vandaan?) is tachtig jaar later nog erg actueel.

Ook erg mooi is dat de meester zich in het boek van zijn kwetsbare kant durft te laten zien. Meestal niet tegenover zijn leerlingen, maar wel in zijn aantekeningen. Twijfel over het vervolgadvies. Twijfel over zijn eigen gedrag. Twijfel over zijn eigen toekomst. Juist de onderwijzer in de jaren twintig was een wijze man, voor leerlingen én ouders. Maar ook die man twijfelt, ook hij maakt fouten. Net als zijn leerlingen. Elke dag leert een onderwijzer van zijn leerlingen, een boodschap die menig onderwijzer tegenwoordig misschien nog wel eens zou mogen herhalen.

Schitterend boek.

Quote: “Die straf van ‘schoolblijven’van ons schoolmeesters is toch goed beschouwd een merkwaardige straf: ze bestaat voornamelijk in de geest. Het hangt er maar helemaal vanaf hoe je de dingen voorstelt. ‘Jij mag vanmiddag nog even blijven’ – en de jongen glimt van genoegen, om het voorrecht waarmee je hem zegent. ‘Jij moet vanmiddag blijven’ en de jongen heeft een vonnis beet!” (blz. 150)

Nummer: 08-030
Titel: De gelukkige klas
Auteur: Theo Thijssen
Taal: Nederlands
Jaar: 1926
# Pagina’s: 208 (5379)
Categorie: Literatuur
ISBN: 978-90-5965-055-8

Hard Gras 58 – Oud en wijs (08-029)

Henk Spaan vertaalde het bekende nummer van Alan Parsons en dacht aan Clarence. Aan wie anders? De oude wijze man van het Nederlandse voetbal. Tien jaar geleden al schreef een Engels voetbalblad een treffend portret over Seedorf. “Tijdens de warming up zie je hem met zijn maatjes met een bal spelen, hij lijkt wel zestien. Tijdens de wedstrijd voetbalt hij als een routinier van bijna dertig. Na de tijd in een interview lijkt hij wel een oude man van in de veertig.”

Clarence Seedorf was in Februari, toen deze editie van Hard Gras uitkwam nog 1 van de spelers uit de selectie van Marco van Basten. De redactie van het nummer koos hem voor een volgend themanummer. Overigens is dit ook een van de uitgaven van Hard Gras die een centraal thema lijkt te hebben, maar die eigenlijk gewoon weer een verzameling verhalen is. Zal wel iets met marketing te maken hebben.

De geschiedkundige inbreng is van Erik Brouwer. Hakoah uit Wenen, een joodse club die de top bereikte in Oostenrijk. Dit gebeurde in de jaren twintig, zelfs het Engelse West Ham United werd verslagen. In 1928 degradeerde het team, in de loop van de jaren dertig hadden de meeste joodse spelers, zoals bekend mag worden verondersteld, hun hoofd niet helemaal bij het edele voetbalspel. Ook Bram de Graaf kijkt achterom: Kees en Annie Rijvers helpen hem erbij. Joris Moens verteld over de voetbalperikelen van zijn zoon, vooral wat er omheen gebeurt. Verhaal van Simon Zwartkruis erbij, met Seedorf er in. Simon Kuper, Leo Driessen en Nico Dijkshoorn als grote namen en het nummer is weer vol.

Geen uitschieters, noch positief, noch negatief.

Quote: “En toen liep hij langs de bal. Hij keek er niet eens naar. Langs het doel. Hij sprong over het hekje heen, langs de kantine, langs de fietsen, zo de Liezenveenweg op, richting de Oude Vaart. Iedereen zag hem weglopen.” (Blz. 71)

Nummer: 08-029
Titel: Hard Gras 58 – Clarence. Oud en wijs.
Auteur: Diversen (O.a. Simon Zwartkruis, Simon Kuper, Bram de Graaf, Erik Brouwer, Nico Dijkshoorn e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 120 (5171)
Categorie: Sport (voetbal)
ISBN: 978-90-468-0259-5

Carl Gredé – Wie oft hat man mich umgebracht (08-028)

In Argentinië gebeurde veel eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. Toen ik dit boek ooit in Oostenrijk in een opruimingsbak zag liggen, leek het me dan ook erg interessant. Ondertussen ben ik in het land geweest, heb ik er iets meer over gelezen en gezien en werd het eindelijk tijd om dit boek eens uit de kast te trekken. In het kader van semi-thematisch lezen, las ik het tijdens een bezoekje aan Berlijn (Duitstalig boek in Duitsland gelezen…)

Een Duitse journalist, ooit gebaseerd in Buenos Aires, schrijft met een oude vriend over wat er allemaal om hem gebeurd. Op die manier, met zijn inside information combinerend, probeert hij een goed beeld te krijgen van het leven in de metropool Buenos Aires. 15 brieven beslaat het boek.

Helaas blijft het boek niet echt hangen, het beklijft niet. Het is wel interessant en je leest ook wel steeds verder, maar aan het eind heb je geen moment het idee dat je kennis is vergroot, dat je bent meegesleept in een tragisch verhaal of dat er veel gebeurt is met zijn vriend.

Jammer.

Quote: „Was bleibt, ist Trauer um diese jungen Briten und Argentinier, deren Leben so sinnlos beendet wurde, noch bevor es richtig begann – nur weil eine Handvoll Politiker ausflippte und wir alle nicht versuchten, das zu verhindern.“ (Blz.95)

Nummer: 08-028
Titel: Wie oft hat man mich umgebracht
Auteur: Carl Gredé
Taal: Duits
Jaar: 1985
# Pagina’s: 119 (5051)
Categorie: Non fictie
ISBN: 3-7026-5577-8

Ed McBain – Want ik ben uw leider (08-027)

Couple of hours in a train, ideal for Ed McBain. Carella has to follow a trail, leading to a group of youngsters, a gang, on the verge of a gang war.

Not standard Carella material, imho, yet, it does make for a good book as well.

Quote: “I told him that there are worse influences in this country than television. I told him that if someone felt the need to copy violent heroes, he will find many of them in his direct surroundings, without ever having to switch on the television.” (page 152)

Number: 08-027
Title: Want ik ben uw leider (Orig.: Hail To The Chief)
Author: Ed McBain
Language: Dutch (Orig.: English)
Year: 1973
# Pages: 152 (4932)
Category: Whodunit
ISBN: 90-449-1732-3

Stefan Zweig – Schachnovelle (08-026)

Obligatory reading is secondary schools makes students looking for easy choices. Novels with few pages are always popular. I chose to do French for my exams, but those who had chosen German all knew this book by Zweig. ‘Chess novel’ was popular in those days. It did fascinate me as well, as chess is a complicated yet fascinating game. For a long time, during the Fischer-Spasski days chess became a euphemism for the Cold War. To me, growing up during the Karpov-Kasparov era, the game had some magical spell about it.

Not until twenty years later did I finally decide to read the book by Zweig. During a recent trip to Berlin I packed the book and read it during the short visit. Not only is the book fairly thin, it is also a great read. Difficult to put down. Yet, it wasn’t like some piece of chicklit or some other light reading. The story takes place on a long boat journey from New York to Buenos Aires. The millionaire McConnor recognizes the world champion Chess aboard and challenges him to a game. He has to pay, as the champion only plays for money, but he loves the idea of having played the World Champion.

Several players put their heads together, to make the game more even, but it doesn’t help. During the second game, an outsider walks past and tells the group what to do next. Even better, he predicts exactly what the champion will do next. He turns out to be better than all of them together and forces a draw.

What is his story? Where does he come from? How come he plays chess so well? When he tells his history, chess suddenly seems less important, but in the same time the most important thing in the world.

Great story. Not just great, but really fascinatingly good. Zweig, when fleeing for the Nazi’s to Brazil must have had plenty of time to write this story in his head. I’m glad he did. The world would have missed one of the great novels.

Quote: “Bisher hatten wir ohne ernstliche Hoffnung gespielt, nun aber trieb der Gedanke, den kalten Hochmut Czentovics zu brechen, uns eine fliegende Hitze durch alle Pulse.“ (page 25)

Translation (mine, therefore not literally): “Up until then we had been playing without real hope, but now, the thought that we could break the cold arrogance of Czentovic, gave us a higher pulse than ever.”

Number: 08-026
Title: Schachnovelle (Translation: Chess novel)
Author: Stefan Zweig
Language: German
Year: 1943
# Pages: 64 (4780)
Category: Literature
ISBN: 9001-55689-2

Gijs Zandbergen & Marco Pinotti – Verlangen naar de Giro (08-025)

Net als vele wielerliefhebbers schrok journalist Zandbergen toen hij de Lampre renner tijdens een touretappe bewegingsloos op de grond zag liggen. Hij zocht wat op Internet en mailde een beterschapwens. Van een berichtje kwam meer. Een uitgebreide briefwisseling tussen de liefhebber, die toevallig journalist is en een liefhebber die in het peloton alles van dichtbij meemaakt.

Elk voorjaar gaan we met een groepje een voorjaarsklassieker bekijken. Het is dan vooral erg gezellig, maar als wielerfans is het ook altijd weer een genot om de renners voor de start te zien, ze onderweg aan te moedigen, om de sfeer te proeven. In de auto op de autobaan, ’s avonds voor het slapen gaan en ’s ochtends, wachtend op het ontbijt, lees ik dan graag een wielerboek. Dit boek was mijn keuze voor dit jaar, een erg goede keuze.

Pinotti blijkt net die ideale partner te zijn voor een briefwisseling. Iemand die in het peloton fietst, maar tegelijkertijd verwonderend om zich heen kan kijken. Een schrijver met relativeringsvermogen en een bijna oneindige liefde voor de mooie wielersport.

De brieven van Zandbergen tussendoor relativeren de haastigheid van het peloton, hij maakt mooie vergelijkingen met zijn eigen toertochten, vraagt de juiste dingen, zonder opdringerig te zijn, een fout die een journalist snel kan maken. Hij informeert vaak naar de mens achter de renner en dat wordt door Pinotti op waarde geschat.

Quote: “Telkens als een van de twee kampioenen mij passeerde, bespeurde ik bij mijzelf een soort ontzag. Het was alsof ik daar eigenlijk niet thuishoorde. Onzin natuurlijk, maar ik merkte dat ik onwillekeurig zodanig probeerde te sturen dan ik hen niet voor de wielen reed.”
(Blz. 72)

Nummer: 08-025
Titel: Verlangen naar de Giro
Auteur: Gijs Zandbergen & Marco Pinotti
Taal: Nederlands
Jaar: 2005
# Pagina’s: 144 (4716)
Categorie: Sport (wielrennen)
ISBN: 90-4390-696-4

Ed McBain – Eighty million eyes (08-024)

Once in a while I want to read McBain. Simple and entertaining. This must be one of the older ones, it was written ages ago. Two stories in one book. The title is referring to the case that Carella is solving. A television host dies in front of an audience, with forty million viewers watching. Can it be anything else than a natural death? Off course they seem to think so.

In the other case Kling is trying to find a man who has beaten up a young lady he considers his girlfriend, whereas she said she never even met the guy. How to find him in a big city like New York?

Just discovered I’ve got the translation on my shelf as well. Don’t need to read that one anymore now. Nice detail: On the back one can find the price of a book back then. 30p in the UK, 90c in New Zealand and 95c in Australia, though the last one is not obligatory but recommended. And why the book isn’t on sale in Canada, guess I’ll never find out.

Quote: “As Kling had anticipated, Cindy Forrest was not overwhelmed by the prospect of having to spend even an infinitesimal amount of time with him. She reluctantly admitted, however, that such a course might be less repulsive than the possibility of spending an equal amount of time in a hospital.” (page 76)

Number: 08-024
Title: Eighty million eyes
Author: Ed McBain
Language: English (US)
Year: 1966
# Pages: 172 (4572)
Category: Whodunnit
ISBN: 0-330-02462-0

De Muur 19 – Sultans of swing (08-023)

Tijd voor een reconstructie. Het verhaal van PDM, is de ondertitel van het boek. Vele archieven werden geopend en gecombineerd. Nog meer betrokkenen, renners en begeleiders, werden geïnterviewd, het verhaal komt nu eindelijk compleet naar buiten.

Tenminste, dat is de intentie. En ook al is het boek lezenswaardig, interessant en goed geschreven, de publiciteit eromheen deed vermoeden dat er primeurs in het boek zouden staan. En nu ben ik niet de meest geïnformeerde wielerliefhebber, maar ik kwam toch erg weinig tegen waar ik van opkeek. Oftewel de meeste sportfans zullen niet iets nieuws lezen. De intralipid affaire, zoals het geval in de loop der tijd is gaan heten, is bekend. Ook over het ontstaan van de ploeg komen geen nieuwe revelaties aan het licht.

Maar als gezegd, het boek is erg lezenswaardig en als dossier werkt het zeker. Een compleet overzicht van begin tot eind, inclusief statistieken, prima.

Quote:”Delgado kende Nederland slechts van de criteriums (…) Bizarre ervaringen waren dat. Dronken mensen langs de kant, renner die er rakelings langs scheerden. ‘Kijken of ze zo’n glas uit de hand konden stoten. En de geur van Patatas Fritas hè? Die hing over het hele parkoers’.” (Blz. 52)

Nummer: 08-023
Titel: De Muur 19 – Sultans of swing
Auteur: Bart Jungmann en Fred Segaar
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 144 (4400)
Categorie: Sport (wielrennen)
ISBN: 978-90-204-0857-7

Iain Banks – The bridge (08-022)

The first very hard book this year. I started reading it on my way back from Austria in January. Then continued reading it at home. Yet I never really got into it. On the other hand, it was fascinating enough to keep on trying.

Banks is a strange author. I do not know any writer whose books vary so much as his. A song of stone was just crap. The Wasp Factory fascinating. Dead air was funny and brilliant. Canal dreams entertaining. Espedair street simple but good. Walking on glass complicated. Complicity and The Business (sorry, no review, read it too long ago) were both incredibly good, but The Crow Road kept lingering.

So, could be me, but it is always a surprise whenever I start a new Banks novel. Unfortunately The Bridge doesn’t live up to the expectation I had. The Bridge in this novel is the whole world of a man in coma. Time and space do strange things with perception, dreams and reality, fact and fiction, everything seems to be woven into this story. Not until over halfway this book Mr. Orr, as the main character has been named until then, becomes a story. His history becomes known, slowly, gradually.

Certainly not my favorite book, this one, but it certainly won’t stop me from reading more books by Banks. Whit is next, waiting on my shelf already.

Quote: “Things went on; Lennon got shot, Dylan got religion. He could never decide which depressed him most.” (page 328)

Number: 08-022
Title: The Bridge
Author: Iain Banks
Language: English (Scotland)
Year: 1986
# Pages: 386 (4256)
Category: Fiction
ISBN: 0-349-10215-5

Hard Gras 57 – Cruijff of Van Gaal (08-021)

Mooi thema. Cruijff of Van Gaal. Wie kies jij? Als allereerste mag P.F. Thomése zich wagen aan het onderwerp. En die doet dat dan ook meteen briljant. De hele vaderlandse geschiedenis blijkt er al sprake te zijn van het verschil tussen Galianen en Cruijffianen. Al sinds 1568, voordat beide hoofdfiguren dus ook maar geboren waren, is Nederland onderverdeeld. Dankzij de Cruijffianen eindigde de tachtigjarige oorlog en werden de Spanjaarden verdreven. De Galianen daarentegen pasten perfect in de 18e en 19e eeuw. Ik moet even quoten: “Pas tijdens het Twaalfjarig Bestand traden duidelijk Galiaanse tendensen naar voren, waarbij de Cruijffianen zich helaas niet van hun beste kant lieten zien toen zij onder leiding van Prins Maurits de tegensputterende Galiaan Van Oldenbarneveldt op het Binnenhof lieten onthoofden. Toch waren het, ondanks dit slordige bloedvlekje, de Cruijffianen die ons de glorie van de Gouden Eeuw bezorgden, door namens de V.O.C. de wereldzeeën te doorkruisen en thuis in het knusse Holland door een keur aan kunstenaars zo’n beetje het hele Rijksmuseum bij elkaar te laten schilderen, om een paar onomstotelijke hoogtepunten te noemen.” Geweldig verhaal van Thomése. Moet ik eens iets van gaan lezen.

Bram de Graaf bezoekt Ineke Laseroms en haalt herinneringen met haar op, Henk Spaan analyseert de verloren EC-finale van Ajax tegen AC Milaan. De tactiek van Michels en ook de kwaliteit van sommige spelers bleken onder de maat. Het bleek wel een nuttige stap op weg naar de winst twee jaar later. Ondanks weer een slechte opstelling van de man die door de BBC onlangs nog werd gekozen tot beste trainer ooit. Zo zie je maar weer.

Hugo Borst weet me (weer eens een keer) te ontroeren. Tonny van Ede, oud speler van Sparta, blijkt nog altijd een trouw bezoeker van de wedstrijden van hun beider club. Helaas werkt de heer Alzheimer niet echt meer mee de laatste tijd.

Het verhaal van Michel van Egmond over Bokito en de familie van Pascal Bosschaart hoort niet thuis in Hard Gras. Misschien leuk voor de Panorama, maar goed. En net als bij de vorige aflevering van Hard Gras (08-018) is niet elke dagboeknotitie van Marcel van Roosmalen de moeite waard. Al is dit verhaal over Ron Jans nog altijd leuker dan het vorige over Piet Velthuisen.

Uniek in deze Hard Gras, er staat voor het eerst een wielerverhaal in. Sven Spoormakers, genomineerd voor de Hard Gras prijs 2007, heeft de eer. Ooit talentvol renner, werd hij onvermijdelijk geconfronteerd met de keerzijde van de sport. Schitterend verhaal. Dat de makers hun concollega’s van de Muur zijn voor geweest…

Quote: “Je kunt je van je vrouw ontdoen, maar aan je voetbalclub zit je vast tot aan je dood. Sparta is niets meer dan miljoenen degenererende hersencellen. Sparta krimpt langzaam, zoals het brein van Tonny van Ede, de personificatie van Sparta toen (1959) en nu (2007).” (Blz. 78)

Nummer: 08-021
Titel: Hard Gras 57 – Cruijff of Van Gaal
Auteur: Diversen (P.F.Thomése, Anna Enquist, Herman Koch e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 112 (3870)
Categorie: Sport (voetbal)
ISBN: 978-90-468-0259-5

Jacques Vriens – Is de klas nog wel zo gelukkig? (08-020)

Veel lees ik niet over mijn werk. Ik ben zo eigenwijs om te denken dat ik het op mijn eigen manier moet doen, me niet moet laten beïnvloeden. Aan de andere kant gebeurt er veel in onderwijsland, er wordt veel gesproken en gediscussieerd. En dat is best interessant. Vandaar dus dat ik maar een keer besloot mee te doen toen dit ringboek voorbij kwam.

Vriens is een onderwijzer die het management inrolde, maar zijn liefde voor het vak nooit vergat. Een ouderwetse romanticus dus. Hij kijkt terug op zijn eigen schoolloopbaan, een stukje autobiografisch dus, maar vergelijkt ook met Theo Thijssen, naar aanleiding van het leesbevorderingsproject Nederland Leest waarin diens boek ‘De gelukkige klas’ centraal stond. Helaas heb ik Thijssen’s boek niet gelezen.

Vriens schrijft een onderhoudend boekje, al is het niet meer dan dat. Ik heb het gevoel dat hij bewust een ‘leuk’ boekje heeft willen schrijven, dat hij veel meer had kunnen en willen zeggen dan dat hij doet. Maar goed, dat zal niet de intentie zijn geweest.

Quote: “Docenten moeten boeiend en creatief les kunnen geven. Het hoeft niet altijd ‘leuk’ te zijn, maar wel goed, zodat leerlingen geprikkeld worden om verder te kijken dan hun neus lang is.” (blz. 38)

Nummer: 08-020
Titel: Is de klas wel zo gelukkig?
Auteur: Jacques Vriens
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 80 (3758)
Categorie: Non-fictie
ISBN: 978-90-475-0338-5

Vincent Bijlo – Achttienhoog (08-019)

Het is jaren geleden sinds ik een boek las van Vincent Bijlo. Als ik mijn harde schijf nakijk, niet tijdens de laatste zeven jaar. Maar mijn geheugen, vast niet onfeilbaar, maar toch, vertelt mij dat ik meerdere boeken heb gelezen over Otto Iking, de alter ego van Bijlo.

Het opgroeien in een blindeninstituut levert een prachtig boek uit, als je het lef hebt om de grappige kanten te zien. In dit vervolg gaat Iking op kamers wonen in Utrecht om te studeren. Ook dit levert natuurlijk weer een geweldig verhaal op. De blinde Iking doet mee aan de introductiedagen, niet eenvoudig als je niets ziet en wel zo veel mogelijk van het programma wil zien. Een speurtocht waarin ze de hele dag met diverse stadsbussen de stad leren kennen, levert voor hem natuurlijk niets op.

Ook zijn kamer blijkt niet simpel. Hij zit alleen op de 18e verdieping van een flat, maar heeft dat pas na een tijdje door. Maar zoals het vele studenten gaat, hij leert snel. Hij maakt vrienden, ontdekt de liefde, drinkt vaak en veel, volgt wat colleges, maar mist er ook diversen.

Op een podium mag ik Bijlo graag zien (april 2008 weer), zijn columns vind ik soms zelfs nog sterker dan zijn optredens. Bijlo is een bijzonder man, die ondanks zijn handicap, geen woordgrap bedoelend overigens, de dingen vaak erg scherp ziet.

Leuk boek, op zijn site (Vincent Bijlo's site) lees ik dat er nog een derde deel bestaat met Iking als hoofdpersoon. Moet ik ook maar eens naar op zoek.

Quote: “Met haar was geen gesprek mogelijk. Ze was net zo erg als de jehova’s die een keer bij mij hadden aangebeld, en die hadden gezegd dat er een dag zou komen waarop ik mijn gezichtsvermogen weer zou terugkrijgen. Ik had toen gezegd dat dat dan wel dezelfde dag zou zijn waarop zij hun gezonde verstand weer zouden terugkrijgen.”(blz. 19)

Nummer: 08-019
Titel: Achttienhoog
Auteur: Vincent Bijlo
Taal: Nederlands
Jaar: 2001
# Pagina’s: 156 (3678)
Categorie: Fictie
ISBN: 90-295-0405-6