![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
Sorry for those who do not speak Dutch. Just found an old column I was proud of. Thought I'd leave it here for the eternity.
Nederland is altijd een land geweest van immigranten. Batavieren en hugenoten. Joden en Hongaren. De gastarbeiders in de jaren 60. De geschiedenis gaat ver terug. Sommigen vluchtten noodgedwongen uit hun land. Anderen kwamen toen de Nederlanders te beroerd waren om het vuile werk op te knappen. De gastarbeiders waren een uitkomst voor de economie.
Sinds de jaren 80 komen steeds meer vluchtelingen naar West-Europa. Niet omdat ze dat graag willen, maar omdat ze gedwongen worden door de omstandigheden in hun eigen land. Ze geven huis en haard op om te kunnen overleven.
Twee misverstanden moeten uit de wereld geholpen worden. Allereerst dat Nederland vele economische vluchtelingen opneemt. Een economische vluchteling heeft namelijk zo goed als geen kans om langer dan 24 uur in Nederland te blijven, de asielprocedures zijn erg streng. Misschien dat er zo nu en dan eentje tussendoor glipt, maar die aantallen zijn te verwaar-lozen op de totale stroom immigranten.
En via die totale stroom komen we ook op het tweede misverstand. Nederland is niet vol. Nederland neemt namelijk elk jaar vele immigranten op. Slechts een gedeelte daarvan is politiek vluchteling. De grootste groep is nog altijd afkomstig uit rijke landen zoals de VS, Japan en de EG.
GFC heeft een unieke kans om zich van zijn beste kant te laten zien. Vlak bij ons veld zijn namelijk een aantal politieke vluchtelingen ondergebracht, in afwachting van een definitieve beslissing over hun verblijfsvergunning. Deze mensen wachten dus, totdat bekend is wat er met ze gebeuren gaat. Ze krijgen les in de Nederlandse taal, maar verder mogen, en kunnen, ze heel weinig. Werken is niet toegestaan, hun zakgeld is laag, hun privacy zo goed als nihil.
Een aantal heeft al de mogelijkheid gekregen mee te trainen en te spelen in een elftal van onze vereniging. De geluiden op het voetbalveld tot nog toe zijn helaas niet allemaal even bemoedigend. Van onwetendheid tot uitgesproken racistisch, zijn alle opmerkingen al wel gemaakt. "Als het maar een snelle, scorende spits is, dan mag zo'n zwarte wel in het eerste komen" is nog de meest gangbare opvatting.
Maar (juist) ook degenen die niet goed genoeg (of nog te jong) zijn voor het eerste hebben onze hulp nodig. Zij hebben een enkele keer per week de kans om even te ontspannen. De kans om met iets anders bezig te zijn. Maanden, soms zelfs jaren te moeten wachten op een beslissing, is een kwelling. Maar deze mensen hebben vaak al een hele hoop leed achter zich. Ontsnapt uit een land waar oorlog heerst, waar ze niet zeker zijn van hun leven, waar iedereen een potentiële vijand is, wachten ze gelaten totdat ze zeker weten dat Nederland hun tweede vaderland zou kunnen worden.
Hij is zeker blij dat hij mag voetballen. Laten we allemaal ons best doen om het ze naar hun zin te maken. Niemand verwacht dat wij hun taal spreken, maar verwacht ook niet van een ander dat hij binnen een korte periode het Nederlands, zeker geen eenvoudige taal, beheerst. De voetbaltaal is universeel, een paar woorden Engels of Duits kunnen soms al een hoop hel-pen.
En wie weet zit die scorende spits ondertussen al op Schiphol te wachten. Hopelijk is het een zondagochtendmiddenvelder die hem overhaalt om zich ook in het rood-zwart te hullen. Omdat hij zich bij ons thuis voelt. Omdat wij het hem naar zijn zin hebben gemaakt.
Nederland is altijd een land geweest van immigranten. Batavieren en hugenoten. Joden en Hongaren. De gastarbeiders in de jaren 60. De geschiedenis gaat ver terug. Sommigen vluchtten noodgedwongen uit hun land. Anderen kwamen toen de Nederlanders te beroerd waren om het vuile werk op te knappen. De gastarbeiders waren een uitkomst voor de economie.
Sinds de jaren 80 komen steeds meer vluchtelingen naar West-Europa. Niet omdat ze dat graag willen, maar omdat ze gedwongen worden door de omstandigheden in hun eigen land. Ze geven huis en haard op om te kunnen overleven.
Twee misverstanden moeten uit de wereld geholpen worden. Allereerst dat Nederland vele economische vluchtelingen opneemt. Een economische vluchteling heeft namelijk zo goed als geen kans om langer dan 24 uur in Nederland te blijven, de asielprocedures zijn erg streng. Misschien dat er zo nu en dan eentje tussendoor glipt, maar die aantallen zijn te verwaar-lozen op de totale stroom immigranten.
En via die totale stroom komen we ook op het tweede misverstand. Nederland is niet vol. Nederland neemt namelijk elk jaar vele immigranten op. Slechts een gedeelte daarvan is politiek vluchteling. De grootste groep is nog altijd afkomstig uit rijke landen zoals de VS, Japan en de EG.
GFC heeft een unieke kans om zich van zijn beste kant te laten zien. Vlak bij ons veld zijn namelijk een aantal politieke vluchtelingen ondergebracht, in afwachting van een definitieve beslissing over hun verblijfsvergunning. Deze mensen wachten dus, totdat bekend is wat er met ze gebeuren gaat. Ze krijgen les in de Nederlandse taal, maar verder mogen, en kunnen, ze heel weinig. Werken is niet toegestaan, hun zakgeld is laag, hun privacy zo goed als nihil.
Een aantal heeft al de mogelijkheid gekregen mee te trainen en te spelen in een elftal van onze vereniging. De geluiden op het voetbalveld tot nog toe zijn helaas niet allemaal even bemoedigend. Van onwetendheid tot uitgesproken racistisch, zijn alle opmerkingen al wel gemaakt. "Als het maar een snelle, scorende spits is, dan mag zo'n zwarte wel in het eerste komen" is nog de meest gangbare opvatting.
Maar (juist) ook degenen die niet goed genoeg (of nog te jong) zijn voor het eerste hebben onze hulp nodig. Zij hebben een enkele keer per week de kans om even te ontspannen. De kans om met iets anders bezig te zijn. Maanden, soms zelfs jaren te moeten wachten op een beslissing, is een kwelling. Maar deze mensen hebben vaak al een hele hoop leed achter zich. Ontsnapt uit een land waar oorlog heerst, waar ze niet zeker zijn van hun leven, waar iedereen een potentiële vijand is, wachten ze gelaten totdat ze zeker weten dat Nederland hun tweede vaderland zou kunnen worden.
Hij is zeker blij dat hij mag voetballen. Laten we allemaal ons best doen om het ze naar hun zin te maken. Niemand verwacht dat wij hun taal spreken, maar verwacht ook niet van een ander dat hij binnen een korte periode het Nederlands, zeker geen eenvoudige taal, beheerst. De voetbaltaal is universeel, een paar woorden Engels of Duits kunnen soms al een hoop hel-pen.
En wie weet zit die scorende spits ondertussen al op Schiphol te wachten. Hopelijk is het een zondagochtendmiddenvelder die hem overhaalt om zich ook in het rood-zwart te hullen. Omdat hij zich bij ons thuis voelt. Omdat wij het hem naar zijn zin hebben gemaakt.
